...dan doe ik - DIT - en alles staat stil...
We trappelen de laatste weken wat ter plaatste. Gek genoeg lijkt deze opgelegde rustmodus langzaam aan het nieuwe normaal te worden. Alsof we even op de pauzeknop van onze afstandbediening gedrukt hebben en de lust om te weten hoe het verder loopt ons ontbreekt.
Ondertussen kan ik, dankzij de gulle schenking van een hele lading bloemen aan de corsobuurtschappen, ook genieten van een prachtige volle vaas in huis. Terwijl ik vanachter mijn veilge scherm verder ga met de virtuele lenteschoonmaak van Griffel-Gifts, staan de ranke hagelwitte dames hier volop voor mijn neus te pronken.
Dagelijks stel ik verbaasd vast dat de vaas nog voller en meer betoverend is dan de dag voorheen... Het lijkt wel of er magie in het spel is.
Toverkracht! Glimlachend herinner ik me Tika, de tovenaarsdochter die de wereld even stil kon zetten wanneer het niet helemaal ging zoals het moest. Misschien is het dat wat we nodig hebben in deze tijden van Corona.
Dat de natuur rondom ons zich niet laat dwingen mag duidelijk zijn. Dagen worden stilaan langer, een breed scala aan groentinten ontpopt zich dagelijks voor onze ogen, hier en daar wordt zelfs een dapper bloemetje te voorschijn getoverd. Vogels fladderen over onze hoofden, druk kwetterend alsof ze zich vrolijk lijken te maken over de vrijheid die zij genieten en wij niet.
Ook bij Romberama werden ze geconfronteerd met dat eigenwijze karaktertrekje van moeder natuur. Als kweker van de betoverende Amaryllis, zaten zij met de handen in het haar.
Het gros van hun afzetmarkt valt onder de niet essentiële zaken, dus van uitleveren was geen sprake. Daar had de trotse Amaryllis echter geen oren naar, vandaar het besluit van de zaakvoerder om de rusthuizen in de nabije omgeving te overladen met bloemen. Een mooi gebaar, de Amaryllis staat dan ook niet zomaar symbool voor vriendschap en genegenheid....
Ook bij Romberama werden ze geconfronteerd met dat eigenwijze karaktertrekje van moeder natuur. Als kweker van de betoverende Amaryllis, zaten zij met de handen in het haar.
Het gros van hun afzetmarkt valt onder de niet essentiële zaken, dus van uitleveren was geen sprake. Daar had de trotse Amaryllis echter geen oren naar, vandaar het besluit van de zaakvoerder om de rusthuizen in de nabije omgeving te overladen met bloemen. Een mooi gebaar, de Amaryllis staat dan ook niet zomaar symbool voor vriendschap en genegenheid....
Ondertussen kan ik, dankzij de gulle schenking van een hele lading bloemen aan de corsobuurtschappen, ook genieten van een prachtige volle vaas in huis. Terwijl ik vanachter mijn veilge scherm verder ga met de virtuele lenteschoonmaak van Griffel-Gifts, staan de ranke hagelwitte dames hier volop voor mijn neus te pronken.
Dagelijks stel ik verbaasd vast dat de vaas nog voller en meer betoverend is dan de dag voorheen... Het lijkt wel of er magie in het spel is.
Toverkracht! Glimlachend herinner ik me Tika, de tovenaarsdochter die de wereld even stil kon zetten wanneer het niet helemaal ging zoals het moest. Misschien is het dat wat we nodig hebben in deze tijden van Corona.
"Mijn vader is een tovenaar
Het is echt, het is heus, het is raar maar waar
Een tita-tovenaar
Het is raar, het is raar, het is raar
Hij heeft het ook aan mij geleerd
Maar soms gaat het wel eens verkeerd
En gaat het niet zoals ik wil
Een tita-tovenaar
Het is raar, het is raar, het is raar
Hij heeft het ook aan mij geleerd
Maar soms gaat het wel eens verkeerd
En gaat het niet zoals ik wil
Dan doe ik dit... en alles staat stil"
Reacties
G